Het groeien van de olijfbomen

De beste olijfolie wordt gemaakt van de ‘Koroneiki-olijf’ die een lage zuurgraad en hoog polyfenol-olijfolie produceert. De olijfbomen krijgen geen of heel weinig water en veel zon tijdens de groei van de olijven.

De olijfbomen worden twee keer per jaar gekapt, waarbij takken worden uitgesneden om de boom meer ‘lucht’ te geven en om de boom op te kweken tot mooie takken waar veel olijven in kunnen groeien.

Onze boeren gebruiken geen chemicaliën en geen mest om het meest natuurlijke product te krijgen. Deze methode levert minder hoeveelheid olijfolie op, maar een veel hogere kwaliteit.

Het oogsten van de Olijfbladeren

Olijfbladeren blijven het hele jaar groen en kunnen ook het hele jaar worden geoogst.

De olijven worden met de hand geoogst en binnen enkele uren overgebracht naar de olijfmolen. Dit garandeert de beste kwaliteit.

Handmatig plukken is het duurste oogstsysteem vanwege de hoge arbeidskosten. Het wordt uitgevoerd met behulp van eenvoudig gereedschap, bijvoorbeeld kleine plastic harken die langs de takken getrokken. Het losgemaakte blad valt op plastic netten uitgespreid op de grond onder de kruin van de olijfboom; dan worden ze verzameld in geschikte kratten of bakken.

Historisch gebruik van olijfblad

Olijfblad werd al sinds de tijd van de oude Egyptenaren voor medicinale doeleinden gebruikt. In hun cultuur werd olijfblad beschouwd als een symbool van macht. Ze gebruikten de oliën van het blad als onderdeel van hun mummificatierituelen op hun koningen.

Aan het eind van de 19e eeuw waren wetenschappers eindelijk in staat om een van de actieve chemische bestanddelen van Olive Leaf te isoleren, een fenolische verbinding, die ze Oleuropein noemden. De meeste onderzoekers beschouwden deze component als de meest verantwoordelijke voor de therapeutische eigenschappen van olijfbladeren.

Naarmate het onderzoek vorderde, konden wetenschappers uit Nederland het actieve ingrediënt in oleuropeïne isoleren, een stof die later elenolzuur wordt genoemd. Het bleek dat elenolzuur virussen kon bestrijden. Daarnaast was er nog andere interesse in een andere vorm van elenolzuur, calcium elenolaat en de therapeutische mogelijkheden ervan.

Laboratoriumtests toonden aan dat calciumelenolaat virussen, bacteriën en parasitaire infecties kon bestrijden.