Geen producten in de winkelwagen.
POLYFENOLEN, DE NATUURLIJKE ANTIOXIDANTEN WAAR OLIJFBLAD ZO RIJK AAN IS
POLYFENOLEN, DE NATUURLIJKE ANTIOXIDANTEN WAAR OLIJFBLAD ZO RIJK AAN IS, KUNNEN ZEER EFFECTIEF DE NEGATIEVE EFFECTEN VAN VRIJE RADICALEN BESTRIJDEN
Vrije radicalen zijn ongepaarde elektronen in atomen, moleculen of ionen.
Vanwege deze eigenschap zijn vrije radicalen zeer reactief en kunnen ze snel reageren met elk molecuul in de buurt (koolhydraten, lipiden, nucleïnezuren), het vernietigen en vaak de activiteiten ervan beïnvloeden. Bovendien kunnen ze, door interactie met andere moleculen, zich verspreiden en een kettingreactie veroorzaken die enorme schade aan de cel kan veroorzaken.
Onder normale omstandigheden genereert elke cel vrije radicalen door enzymatische processen, oxidatieve fosforylering en immuunafweer. In bescheiden hoeveelheden verdraagt het lichaam ze gemakkelijk en inactiveert ze via enzymatische systemen zoals glutathion en andere antioxidanten die bekend staan als aaseters vanwege hun vermogen om vrije radicalen te vernietigen.
Wanneer er te veel vrije radicalen worden aangemaakt, ontstaat oxidatieve stress. De enzymatische systemen en intracellulaire antioxidanten kunnen de overproductie niet aan, en de vrije radicalen veroorzaken cellulaire schade die omkeerbaar kan zijn, waarbij de cel weer normaal wordt, of onomkeerbaar, met celdood via apoptose of necrose.
DE SCHADELIJKE EFFECTEN VAN VRIJE RADICALEN
Een van de primaire cel beschadigende routes zijn vrije radicalen. Ze binden voornamelijk aan drie celcomponenten: lipiden, eiwitten en nucleïnezuren.
- Lipideperoxidatie, in het bijzonder van het plasmamembraan van intracellulaire organellen, is een celbeschadiging die wordt veroorzaakt door verschillende soorten vrije radicalen die, in aanwezigheid van zuurstof, reageren met de dubbele lipide-bindingen van het membraan, wat resulteert in de vorming van bepaalde lipideperoxiden.
Deze laatste reageren en verspreiden zich, waardoor het membraan wordt beschadigd. De aanwezigheid van Advanced Lipoxylation End-products (ALE’s, Advanced Lipoxylation End-products) zoals 4-hydroxy-nonenale (4) HNE) en malonyl-dialdeide demonstreert de afbraak van lipiden veroorzaakt door vrije radicalen (MDA) - Eiwitoxidatie vindt plaats wanneer vrije radicalen (die het eiwit oxideren) aanwezig zijn. • Eiwitoxidatie vindt plaats wanneer vrije radicalen (die zijgroepen van aminozuren oxideren) de eiwitactiviteit verstoren. Ze stimuleren ook de vorming van kruisende verbindingen, zoals de disulfidebinding, die de structuur verandert of buigt en kan resulteren in gewijzigde aminozuren
- DNA-schade treedt op wanneer vrije radicalen de chemische structuur van stikstofbasen veranderen, hetzij door mutaties te induceren, hetzij door nieuwe te produceren. Dit type schade draagt bij aan celveroudering en is een kankerpromotor. Tegenwoordig is oxidatieve stress gekoppeld aan honderden bijkomende menselijke pathologieën (zoals fibroplasia retrolenticolare, atherosclerose, hypertensie, de ziekte van Parkinson, de ziekte van Alzheimer, diabetes insipidus, colitis, reumatoïde artritis, favisme en andere) en een van de oorzaken van veroudering kan zijn effectief gecontroleerd door antioxidanten.
ANTI-OXIDANTEN OF OXIDANTEN?
Antioxidanten zijn fysische middelen of moleculen die de oxidatie van andere moleculen vertragen of voorkomen. Oxidatie is een chemische reactie die vrije radicalen kan produceren die de oorzaak zijn van de kettingreactie die de cellen beschadigt. Antioxidanten bestrijden en stoppen deze kettingreactie door in te grijpen op de intermediaire radicalen en andere oxidatie reacties te remmen door zichzelf te oxideren.
Als gevolg hiervan worden de antioxidanten chemisch reductiemiddelen genoemd – zoals thiolen of polyfenolen, omdat de betrokken chemische reacties oxide-reductie zijn. Planten en dieren houden ingewikkelde systemen van antioxidanten in stand. Zoals glutathion, vitamine C en E, enzymen zoals catalase, superoxide dismutase en verschillende peroxidasen.
Een te laag gehalte aan antioxidanten of remming van de antioxidant enzymen is een oorzaak van oxidatieve stress en kan de cellen beschadigen en zelfs doden. Oxidatieve stress vertegenwoordigt een disbalans tussen de systemische manifestatie van reactieve zuurstofsoorten en het vermogen van een biologisch systeem om de reactieve tussenproducten gemakkelijk te ontgiften of de resulterende schade te herstellen. De balans tussen oxidanten en antioxidanten is van het grootste belang om het natuurlijke welzijn van ons lichaam te behouden.
POLYFENOLEN TEGEN DE OXIDATIEVE STRESS
Polyfenolen zijn een familie van ongeveer 5.000 organische moleculen die grotendeels aanwezig zijn in het plantenrijk. Zoals hun naam al aangeeft, worden polyfenolen gekenmerkt door de aanwezigheid van verschillende fenol groepen die zijn geassocieerd in min of meer gecompliceerde structuren die vaak een hoog molecuulgewicht hebben.
Polyfenolen zijn natuurlijke antioxidanten die aanwezig zijn in planten (polyfenolische sporenelementen van het bioflavonoïde type zoals procyanidine, proanthocyanidinen, leucoanthocyanidinen, pycnogenolen, tannines enz.). Ze zijn nuttig om de oxidatie van lipoproteïnen te voorkomen en om vrije radicalen te grijpen. Positieve biomedische effecten zijn ook bewezen tegen hart- en vaatziekten, verouderingsziekten en tegen kankergroei.
DISCLAIMER: De informatie in dit artikel is alleen voor educatieve doeleinden, voor algemeen gezondheidsonderhoud en preventie, en is niet bedoeld om een medische ziekte of aandoening te diagnosticeren of te behandelen. De lezer neemt alle persoonlijke verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid op zich voor de toepassing van de informatie in dit artikel, en wordt geadviseerd om de hulp in te roepen van een arts of gediplomeerd zorgverlener als zijn of haar symptomen of toestand aanhouden of verergeren.
